Home Reisgids Toscane Provincies Toscaanse Archipel

Toscaanse Archipel

Toscaanse Archipel

De Toscaanse Archipel is een Italiaanse eilandengroep in de Tyrreense Zee, gelegen tussen Toscane en Corsica (Frankrijk). De archipel die behoort tot de Italiaanse regio Toscane bestaat uit zeven bewoonde eilanden, waarvan Elba verreweg het grootste en bekendste is. De overige eilanden liggen in een boog om Elba heen. Van noord naar zuid zijn deze eilanden Gorgona, Capraia, Pianosa, Montecristo, Giglio en Giannutri. De laatste drie horen bij de provincie Grosseto, alle overige bij Livorno. Eveneens tot Grosseto behoren twee onbewoonde eilandjes, de Formiche di Grosseto, tussen Giannutri en het vasteland. Verder zijn er nog meerdere onbewoonde eilandjes bij Elba, bij Giglio, bij Montecristo en bij Pianosa. Tenslotte worden ook Argentarola, Cerboli, Formica di Burano, Meloria, Palmaiola, Isolotto di Sparviero en Isolotto di Porto Ercole tot deToscaanse Archipel gerekend. Het grootste eiland is Elba waar in 1814 Napoleon Bonaparte een jaar gewoond heeft. De overige eilanden zijn nog relatief ongerept en een groot deel ervan staat als nationaal park Parco Nazionale Arcipelago Toscano onder natuurbescherming. Alle eilanden zijn beheuveld, met uitzondering van het eiland Pianosa dat grotendeels vlak is. Het eiland Pianosa heeft lange tijd een gevangenis geherbergd. Deze is in 1997 gesloten. Nog steeds is het eiland niet vrij toegankelijk.

Capraia
Het ten noordwesten van Elba gelegen Capraia kan je in 2 à 3 uur bereiken vanuit Livorno en vanuit Portoferraio op Elba. Ook hier hebben de milieugroepen het pleit gewonnen van de projectontwikkelaars die hun tekeningen al klaar hadden. Het bergachtige eiland (oppervlakte 20 vierkante kilometer) blijft een stuk ongerepte natuur met zeldzame planten- en diersoorten en visrijke wateren. ’s Zomers worden er voor de kust zelfs walvissen gesignaleerd.

Het bewoonde gedeelte van het eiland is beperkt tot de baai waaraan de haven en het dorp Capraia Isola liggen. De auto kunt u aan wal laten: er is slechts één weg van enkele kilometers lengte. Wel zijn er volop wandelpaden, mogelijkheden om per boot de rotsachtige kust te verkennen, vogels te bespieden en kennis te maken met de onderwaterwereld.

Elba
Het grootste eiland van de Toscaanse archipel roept associaties op met Napoleon, die hier in de jaren 1814 en 1815 een tiental maanden in ballingschap sleet. Sinds de veldheer op het paradijselijke eiland verbleef (bepaald geen onaangenaam oord voor een verbanning), is er heel wat gebeurd. Het massatoerisme heeft Elba opgestuwd in de vaart der volkeren. Behalve bij de Italianen zelf is het vooral ook in trek bij Duitsers. Maar ondanks de enorme toeristenstroom die in het hoogseizoen de oversteek waagt, is de sfeer op Elba niet verpest door al te extreme uitwassen die een verblijf voor de op zon, zee en disco beluste massa aanlokkelijk moeten maken. Geen hoogbouw, geen fastfood, wel de Bild Zeitung zij aan zij met de Gazzetta dello Sport, ‘Brot’ naast ‘pane’ en bordjes met ‘In diesem Laden wird Deutsch gesprochen’.

Giannutri

Het eiland Giannutri is in 1,5 uur te bereiken vanuit Porto S. Stefano (tussen half juni en half september één boot per dag; heen om 10.00, terug om 16.45). Berekend op de ontvangst van toeristen is het eiland nauwelijks. En misschien is dat maar goed ook. Dat het al lang bewoond is, bewijst de ruïne van een Romeinse villa uit de 1ste eeuw. De wateren rond het eiland zijn een paradijs voor sportduikers.

Giglio
Na Elba is Giglio met zijn 1600 inwoners en een oppervlakte van 21,2 vierkante kilometer het grootste eiland van de archipel. Het is te bereiken vanuit de op Monte Argentario gelegen haven van Porto S. Stefano. De veerboten brengen u in een uur naar het drukke haventje van Giglio Porto, dat samen met Giglio Castello en Giglio Campese het bewoonde gedeelte van het eiland vormt. Vooral het zandstrand bij Giglio Campese is in trek bij de vakantiegangers en de vele weekeindgasten.

Giglio Castello ligt meer landinwaarts, hoog op de bergrug die het eiland doorklieft. Het is een schilderachtig dorp, omgeven door middeleeuwse muren en gedomineerd door de 14de-eeuwse burcht. De natuur van het eiland is fraai en buiten het gedeelte dat door het toerisme is ontsloten, ongerept. Giglio is bergachtig (hoogste top is de Poggio della Pagana, 498 meter) en heeft een grillige, rotsachtige kustlijn. De hellingen zijn begroeid met ‘macchia’, het altijdgroene mediterrane struikgewas. Daarnaast is er wat wijnbouw.

Gorgona
Veel minder toegankelijk is Gorgona, het noordelijkste en kleinste eiland van de archipel. Eén keer per week vaart er vanuit Livorno een boot naartoe (reserveren noodzakelijk, inlichtingen bij de APT). Een deel van het eiland is nog steeds in gebruik als gevangenis. Gorgona werd al bewoond door de Etrusken en de Romeinen. Pisa en Florence bouwden er in de 13de en de 15de eeuw versterkingen. In de wateren rond het eiland zijn scheepswrakken uit de Romeinse tijd en de Middeleeuwen gevonden. De onderwaterarcheologen vermoeden dat er ook Griekse en Etruskische schepen zijn gezonken.

Montecristo
Slechts mondjesmaat worden mensen toegelaten tot Montecristo, dat ooit Alexandre Dumas tot inspiratie diende. Het ten zuiden van Elba gelegen eiland (oppervlakte 10,3 vierkante kilometer) is al sinds 1971 een natuurreservaat. Voor een bezoek is toestemming vereist. Jaarlijks wordt slechts een duizendtal bezoekers, voor het merendeel wetenschappers, toegelaten.

SIMILAR ARTICLES

Provincie Prato

Provincie Lucca